Një përrallë futbolli nuk bëhet më e bukur. Pikërisht në Kosovën nga ikën prindërit e tij në atë kohë, produkti i akademisë së Antwerpit, Laurit Krasniqi, u kurorëzua fitues i ndeshjes evropiane. Ndeshjet pasojnë njëra-tjetrën në vazhdimësi të shpejtë për skuadrën e Antwerpit. Ndeshja në shtëpi kundër Zulte Waregemit vjen pak ditë pas asaj ndaj Dritës. Antwerpi të enjten mbrëma e eliminoi nënkampionen e Kosovës, Dritën, në raundin e dytë kualifikues të Ligës së Konferencës. Heroi i mbrëmjes në stadiumin “Fadil Vokrri” në Prishtinë, ishte Laurit Krasniqi, mbrojtësi i majtë me karakter dhe gjak kosovar, i cili mezi ka bërë tri paraqitje si profesionist. Goli i Krasniqit me kokë i hapi rrugën fitores së Antwerpit 2:0. Ajo që e bëri gjithçka ekstra të bukur ishte se pothuajse e gjithë familja Krasniqi ishte e pranishme në stadium. Pas ndeshjes, prindërit e Krasniqit, vëllai, motra dhe kushëriri, i bënë Lauritit një vizitë të shkurtër në hotelin e lojtarëve. Takimi formoi një pamje të bukur, të shpërthyer nga krenaria dhe lumturia.
“Babai im quhet Fadil, ndaj ndoshta ka qenë e destinuar që në stadiumin ‘Fadil Vokrri’ ta shënoj golin e parë si profesionist”, thotë Laurit Krasniqi. “Unë ende nuk mund ta kuptoj se çfarë ndodhi. Është fantastike që kam mundur ta përjetoj këtë moment me kaq shumë anëtarë të familjes, miq dhe të njohur. Ishin rreth dyqind njerëz të shpërndarë nëpër stadium që kishin ardhur enkas për mua”.
Momentit të lavdisë së Krasniqit i ka paraprirë një rrugë e gjatë dhe shpeshherë e vështirë. Krasniqi ka lindur në Kosovë, menjëherë pas luftës që shkatërroi ish-Jugosllavinë.
“Motra ime e madhe ka lindur në kohë të plotë lufte. Kur ishte e vogël, prindërit e mi u detyruan të iknin nga ushtria serbe”, thotë Krasniqi. “Nëna ime më tha se ajo ka shëtitur në pyll prej javësh me motrën time në krah. Janë histori të vështira. Personalisht më kujtohet se kam parë ushtarë amerikanë që patrullonin rrugëve si një djalë i vogël. Ata ishin në Kosovë për të garantuar sigurinë e popullatës”.
Familja Krasniqi nuk u ndje plotësisht e qetë dhe pas luftës. Kështu që, vendosi të migronte nga Kosova. Fillimisht në Angli e më pas në Belgjikë.
“Kemi qëndruar në kampet e refugjatëve jo më pak se pesë vjet”, vazhdon Laurit Krasniqi. “Në një nga ato kampe, më konkretisht në Libramont, kam goditur një top për herë të parë. Nëpërmjet burrit të drejtoreshës kam mundur të filloj të luaj futboll për një ekip vendas”.
E babai i tij, pranon se në momentin e parë që e pa të birin duke luajtur me top, kuptoi se mund të arrinte si futbollist. Pasi u vendosën në Belgjikë, jo larg stadiumit të Antwerpit, Krasniqit iu dha mundësia të testohet te skuadra e njohur.
“Shpejt e kuptova se Lauriti mund të bënte diçka me top”, shton baba Fadili. “Që nga fillimi ai bëri po aq mirë me të majtën sa me të djathtën. Pasi morëm më në fund dokumentet përfundimtare të qëndrimit, përfunduam në Deurne, disa qindra metra larg Bosuilit. Një ditë Lauriti u lejua të testohej në Antwerp dhe ai ishte në gjendje të nënshkruante menjëherë. Ne kemi qenë gjithmonë shumë mirënjohës ndaj Antwerpit për mundësitë e ofruara. Në një moment, kur Antwerpi ishte ende në divizionin e dytë, skuadrat nga e para trokitën rregullisht në derë. Por Lauriti nuk donte të largohej nga Antwerpi në atë kohë. Është fantastike që ai tani mund të tregohet në ekipin e parë”.
Edhe Lauriti i është shumë mirënjohës Antwerpit, që insiston se është ekipi i tij i zemrës dhe shpreson të qëndrojë më gjatë.
“Antwerpi është klubi im. Dhe është e dobishme që mund të shkoj në stërvitje me biçikletë ose në këmbë”, zbulon Krasniqi. “Si fëmijë isha ende një djalë me top këtu dhe tani jam vetë në fushë. Vërtet duhet të falënderoj trajnerin për besimin që më dha. Sigurisht që do të doja të vazhdoja për pak në mjedisin tim të njohur. Kontrata ime skadon në fund të këtij sezoni. Shpresojmë që të ketë një vazhdim”.
Nëse Krasniqi vazhdon të evoluojë kështu, padyshim që së shpejti do të ketë një propozim nga klubi për kontratën e re. Dhe, ka edhe më shumë: edhe Federata e Futbollit të Kosovës (FFK), një ditë pas ndeshjes e ka takuar Lauritin, i cili ka vendosur që në arenën ndërkombëtare ta përfaqësojë Kosovën. Në fakt, zyrtarët e federatës i kanë thënë se kanë disa muaj që po e përcjellin.
“Thellë brenda vetes ndihem vërtet si kosovar. Prandaj, përzgjedhja është një nder i madh për mua”, ka thënë Krasniqi.
