Aktorja Ilire Vinca beson që nuk ka dëm më të madh për njerëzit në mbarë botën sesa zbulimi se qeniet njerëzore nuk vlerësohen si qenie njerëzore dhe se kjo është gjëja më e dhimbshme që lidhet edhe me shfaqjen “Babai dhe babai”, e dhënë të mërkurën e kaluar në Teatrin Kombëtar të Malit të Zi në Podgoricë. Në këtë shfaqje ajo luan nënën e një vajze dhe gruan e një personi të zhdukur në luftë. Thekson se ka një kufi shumë të hollë midis asaj si profesioniste dhe një njeriu të zakonshëm
(Vijesti) – Të pranishmit në publik do të qajnë dhe do të rrjedhin shumë lot, kishte thënë aktorja Ilire Vinca para shfaqjes “Babai dhe babai”, e dhënë të mërkurën e kaluar në Teatrin Kombëtar të Malit të Zi në Podgoricë.
Thotë se ajo që do nga publiku është që ta pyeste veten dhe të kujtojë se sa i rëndësishëm është çdo person në këtë botë, “pavarësisht se kush jemi dhe kush janë ata – thjesht qenie njerëzore – dhe sa e rëndësishme është të jetosh në një botë ku e dimë se vlerësohemi dhe se çdo qenie njerëzore në këtë botë ka vlerë”.
“Kjo është arsyeja pse ne duhet të luftojmë për këtë”, ka thënë aktorja Vinca.
Beson që nuk ka dëm më të madh për njerëzit në mbarë botën sesa zbulimi se qeniet njerëzore nuk vlerësohen si qenie njerëzore dhe se kjo është gjëja më e dhimbshme që lidhet edhe me shfaqjen “Babai dhe babai”.
Vinca në një bisedë për gazetën “Vijesti” ka folur për shfaqjen, teatrin, rolin e tij dhe pengesat që has.
Në këtë shfaqje ajo luan nënën e një vajze dhe gruan e një personi të zhdukur në luftë. Thekson se ka një kufi shumë të hollë midis asaj si profesioniste dhe një njeriu të zakonshëm.
“Sepse si qenie njerëzore ne i përjetojmë këto histori, ato vazhdojnë të ngjajnë. Si qenie njerëzore, ne ende kemi frikë të ndezim televizorin ose të shohim lajmet, sepse mund të shohim gjëra dramatike që ndodhin gjithkund përreth nesh. Si qenie njerëzore ne jemi dëshmitarë të shumë njerëzve të zhdukur në mbarë botën, luftërave dhe padrejtësive, kështu që kjo bëhet një temë shumë e madhe dhe në njëfarë mënyre e rëndon profesionin tuaj, ngase si një profesionist u bëhet një tjetër dritë që shpie në një tjetër tunel të kësaj jete apo profesionit të cilin po tentojmë ta bëjmë si aktorë”, ka thënë ajo duke shpjeguar se në këtë mënyrë bëhen bashkë “të dyja palët”, midis jetës reale dhe skenës.
Thotë se në fillim kufiri është shumë i hollë, por mendon se në fund nuk ka fare kufi.
“Arti është i tillë, e dini, ne si qenie njerëzore i jetojmë historitë tona, si profesionistë i tregojmë histori gjithë botës, kështu që puna ime është të sjell jetën dhe përvojat e njerëzve në skenë dhe t'i bëj ato sa më të besueshme”, ka thënë Vinca.
Sipas Vincës, ndoshta teatri nuk mund të bëjë mrekulli, sepse nëse do të bënte “gjithçka do të kishte përfunduar shumë më herët, shekuj më parë”, por shton se është një detyrë e vazhdueshme.
“Për sa kohë që padrejtësia është e pranishme rreth nesh, kjo është edhe një tjetër hapësirë e sigurt ku ne mund ta themi të vërtetën tonë që është e vërteta njerëzore, pa tituj, pavarësisht nëse po ndodh këtu, në Palestinë, Shqipëri, Serbi, Mal të Zi, apo kudo tjetër. Teatri është një hapësirë e sigurt, sepse heq të gjithë ata tituj të tjerë, prapavijat dhe çdo gjë tjetër, dhe përpiqet të jetë dhe të mbetet në përputhje me të drejtat e njeriut, së vërtetës së tij dhe të jetës. Pra, po, është një hapësirë e sigurt dhe mund të jetë më e sigurt kur jemi shumë mirë të pozicionuar si artistë”, ka thënë ajo.
Ka thënë se arti është një mjet shumë specifik dhe shumë i fuqishëm për të ndryshuar botën.
“Edhe sikur të ndryshoni vetëm dhjetë jetë në audiencë, mënyrën se si ata mendojnë, edhe nëse thjesht shkatërroni disa paragjykime, apo edhe nëse arrini të ndieni dhe bashkëndieni me një person, duke harruar nëse kjo është një aktore shqiptare apo diçka tjetër, thjesht prekni zemrën dhe shpirtin e njerëzve… kjo, mendoj, është ajo që mund të bëni”, ka thënë Vinca.
Sipas saj, për të bërë art ka shumë pengesa të cilat nuk lidhen vetëm me raportin e njeriut me artin, por edhe me faktin e të qenit qenie njerëzore dhe që sistemi dhe ajo që na rrethon ndonjëherë janë kufizues. Ajo po ashtu ka theksuar se ka shumë keqkuptime për atë se ç’është e vërteta.
Vinca pajtohet me regjisorin Kushtrim Koliqi për teatrin në shoqëri. Ajo thotë se Koliqi punon “shumë, shumë mirë”, i pëlqen ajo që bën, mendimet e tij, mendon se është shumë aktiv dhe i qartë.
“Por unë gjithashtu duhet të jem e hapur ndaj çdo forme teatri, estetike, të vërtetës, aktivizmit… e gjithë kjo është shumë komplekse”, ka thënë ajo. Ka theksuar se nuk mund të ndahet brenda një shfaqjeje teatrore por mund t’i ketë të gjitha.
“Në fakt, kur ke një mendim të qartë, një qëllim të qartë se çfarë dëshiron të prekësh, si dhe kur mund të kombinosh të gjithë elementët e zanatit tënd si aktor – atëherë kjo është gjëja më e vlefshme për mua përmes skenës dhe artit”, ka thënë Vinca.
Marrë nga gazeta “Vijesti”. Përktheu: KOHA
