Elbenita Kajtazi në tregim mallëngjimi e perfeksioni muzikor në Kosovë

Mbrëmja me sopranon e shquar, Elbenita Kajtazi, ka qenë lloj bashkëbisedimi intim ku ajo shfaq mallëngjimin për vendlindjen ku rikthimi përherë jep ndjesi tjetër prej skenave botërore ku ka interpretuar. Pos interpretimit, publikut i ka rrëfyer copëza nga rrugëtimi i saj, e krejt mbrëmja ka qenë një udhëtim frymëzues në ndjekjen e ëndrrave. “Është dallim me botën, sepse këtu ndiej unë shumë dashuri për publikun dhe e marr atë dashuri”, ka thënë Kajtazi, të cilën edhe vitin që vjen e presin skena të tjera botërore. Njëra prej tyre – Opera e Vjenës

Amfiteatri i Teatrit Kombëtar të Kosovës – një skenë me jo fort kushte as për shfaqje madhore – ka pasur tjetër peshë me sopranon shqiptare e njohur botërisht, Elbenita Kajtazi. Mbrëmja jo vetëm që shfaqi aftësitë vokale të pamohueshme të Kajtazit, por gjithashtu dha një vështrim në udhëtimin frymëzues që e çoi atë nga ëndrrat e mëdha që kishte si studente në Kosovë deri te madhështia e skenave më prestigjioze të botës. Opera e Vjenës është një tjetër ëndërr e saj e cila realizohet vitin që vjen. Ka ardhur në edicionin e gjashtë të ngjarjes “Ta zbardhi ftyrën”, organizuar prej “KultPlusit” të hënën mbrëma.

Përpara se notat e performancës së saj të jehonin nëpër ambient, Kajtazi u fut në një bashkëbisedim të sinqertë dhe të përzemërt me publikun. Me një përzierje ndershmërie dhe humori, ajo ndau detajet e jetës së saj, duke ofruar një pasqyrë të rrallë në sfidat dhe triumfet që kanë formësuar karrierën e saj muzikore. Publiku, i mahnitur nga sinqeriteti i saj, u përgjigj me të qeshura dhe duartrokitje të gjata, duke krijuar një lidhje intime që do të përgatiste terrenin për një mbrëmje të tillë.

Ndërsa Kajtazi kaloi nga biseda në këngë, u bë e qartë se zëri i saj ka fuqinë për të transportuar audiencën në një fushë tjetër. Notat hapëse të “Allerseelen” nga Richard Strauss, ia kanë dhënë tonin një mbrëmjeje me shkëlqim muzikor. Çdo notë duket sikur thur një larmi emocionesh, duke e tërhequr audiencën më thellë në botën e artit të Kajtazit. Udhëtimi vazhdoi me interpretimin e “Manonit” nga Jules Massenet, një pjesë që tregon shkathtësinë dhe mjeshtërinë e Kajtazit në stile të ndryshme muzikore e teatrore. Publiku e gjeti veten të magjepsur nga tregimi emocionues i përcjellë nëpërmjet zërit të saj, një dëshmi e aftësive interpretuese të sopranos së skenave të njohura.

Në mes të magjepsjes, Kajtazi zbuloi një prej ëndrrave më të mëdha të saj: të performonte në objektin e Teatrit të Operës së Kosovës, një projekt që nuk po realizohet tash më shumë se dy dekada.

Një tjetër ëndërr është dhe Opera e Vjenës. Do të realizohet vitin që vjen. ”Kjo është ëndrra ime tash e 15 vjet. Më në fund do ta realizoj dhe vitin tjetër do të jenë prezentë e gjithë familja ime atje”, ka zbuluar Kajtazi, kalendari i së cilës është i ngjashur. Fillimi i vitit 2024 e gjen në Dresden, Hamburg e më pas edhe në Shtëpinë e Operës në Zürich dhe jo vetëm.

Por, pavarësisht se ka shkelur skenat e njohura ndërkombëtare, dëshira për ta rikthyer artin në rrënjët e saj rezonoi thellësisht. Ajo ka folur për dëshirën dhe emocionet që ka kur del para publikut në vendlindje.

“E mrekullueshme! Natyrisht se është ndjesi shumë e mirë. Është dallim me botën, sepse këtu ndiej shumë dashuri për publikun dhe e marr atë dashuri, kështu që natyrisht se është një ndjenjë shumë e veçantë dhe emocion i papërshkrueshëm”, ka thënë Kajtazi.

Mbrëmja kulmoi me performancën befasuese të “Mallëngjimit”, një duet me Zanë Abazin. Duke i shtuar ngrohtësinë edhe më mbrëmjes, Kajtazi ftoi korin e fëmijëve, “Okarina”, nën udhëheqjen e Elikonë Hysajt, që t'i bashkohej në skenë për interpretimin e “E duam lumturinë” nga Parashqevi Simaku dhe “Për ty atdhe”. Zërat kolektivë bënë jehonë, duke ngjallur një ndjenjë uniteti dhe krenarie. Lidhja emocionale e Kajtazit me programin ishte e dukshme, pasi ajo shprehu mirënjohjen për mundësinë që të performojë në tokën e saj, e rrethuar nga fytyra të njohura.

“Jam munduar që të jem e sinqertë, sepse besoj që sinqeriteti ka një vlerë të veçantë, sidomos te publiku ynë dhe besoj që si popull duhet të jemi shumë më shumë të sinqertë, sepse vetëm historitë e sinqerta dhe të vërteta i inspirojnë të rinjtë”, ka thënë Kajtazi.

Në intervistën që i parapriu performancës së saj mbresëlënëse, Kajtazi foli me pasion për vendlindjen e saj, Mitrovicën, duke theksuar rëndësinë e qytetit në formësimin e rrugëtimit të saj artistik. Me çdo përmendje, u bë e qartë se qyteti qëndron në thelbin e zemrës së saj, një muzë që e ka mbushur muzikën me një thellësi emocioni që tejkalon performancën e thjeshtë.

Valdete Idrizi, drejtoreshë e kulturës në Komunën e Mitrovicës ka theksuar se lidhja e ngushtë që sopranoja me famë botërore ka me qytetin ku ka lindur, i shton edhe një shtresë krenarisë që ndiejnë për të.

“Ndoshta po vërehet që jam mbushur plot emocion. Sinqerisht sonte është një mbrëmje që nuk do ta harroj tërë jetën. Pritjet e mia për Elbenitën kanë qenë jashtëzakonisht të mëdha. Unë e njoh Elbenitën që e vogël dhe ashtu mu duk për me të gjitha ato vlera”, ka thënë Idrizi.

Ndërsa Kajtazi lundronte me hijeshi në programin e larmishëm të mbrëmjes, prania e Mitrovicës mbeti në sfond, një fije e padukshme që gërsheton çdo notë e tingull. Këtë përshtypje e ka lënë edhe te këngëtarja Rona Nishliu e cila ndër të tjera ka thënë se Elbenita Kajtazi është një prej artisteve të preferuara të saj.

“Një prezantim tejet mbresëlënës, një natë me shumë emocione, me tregime tepër të përzemërta, të sinqerta që buruan nga shpirti i Elbenitës e cila vërehej se ishte mallëngjyer për vendin e saj dhe tregoi se kjo ka qenë një prej netëve më të veçanta sepse ndryshe është kur e njeh secilin në publik edhe pse ka arritur të performojë në skenat më të famshme botërore”, ka thënë Nishliu.

Ndërsa mbrëmja u përmbyll, u bë e ditur se Kajtazi jo vetëm që kishte ndarë talentin e saj të jashtëzakonshëm, por kishte arritur që përmes performancave të kapërcejë kufijtë dhe të lërë gjurmë të pashlyeshme në peizazhin kulturor të Kosovës. Në fund ka uruar që udhëtimi i saj, nga skenat lokale në ato më madhështore të botës të shërbejë si një frymëzim për artistët aspirues.