Muzeu Metropolitan i Artit kohët e fundit ka ofruar një pamje paraprake të “krahut” të rinovuar të Michael C. Rockefeller, duke i çuar gazetarët në një turne në hapësirën e re që do të hapet vitin e ardhshëm.
“U hodhën shumë mendime sesi të shfaqet përvoja e angazhimit me këto vepra në një mënyrë që do të jetë më e arritshme”, kanë thënë në një konferencë shtypi Alisa LaGamma, që merret me pjesën e tavanit të Muzeut, dhe Michael E. Pulitzer kuratore e Departamentit të Arteve të Afrikës, Oqeanisë dhe Amerikës.
Hapësira e re është projektuar për të qenë shumë më e ndritshme, më e lehtë për t’u eksploruar dhe për të inkurajuar vizitorët të shëtisin në galeritë ngjitur muzeut për artin modern dhe bashkëkohor, si dhe artin grek dhe atë romak.
“Me të vërtetë do të ndihet sikur kjo është më e integruar në ndërtesën në përgjithësi dhe kështu që nuk do të jetë e veçuar”, ka thënë LaGamma.
Koleksioni i artit i Rockefellerit u transferua në Met në vitin 1969 dhe krahu u hap për herë të parë në vitin 1982, projektuar nga arkitektët e “Kevin Roche John Dinkeloo and Associates”. Në vitin 2016, arkitekti Kulapat Yantrasast i firmës “WHY” u zgjodh për të rimodeluar hapësirën e brendshme prej 40 mijë metrash katrorë të Rockefeller Wing. Beyer Blinder Belle Architects LLP ishte arkitekti ekzekutiv i projektit prej 70 milionë dollarësh dhe udhëhoqi projektimin e murit të jashtëm glazues të pjerrët të krahut, i njohur edhe si një mur perdeje.
LaGamma e ka përshkruar dizajnin e mëparshëm të Rockefeller Wing si “një hapësirë të madhe, të zymtë, moderniste” që ngjante në një “rrjetë drite të çuditshme” dhe se “ngjante pak me një shpellë”. Ajo u ndërtua gjithashtu për një koleksion shumë më të vogël në vetëm 3 mijë vepra. Dizajni origjinal i brendshëm i krahut kishte edhe magazinimin në galeri, që do të thoshte se “qindra enë qeramike” ruheshin në dollapë duke zënë hapësirë të vlefshme dhe jo të ekspozuara. “Ne tani kemi vetëm hapësirë që i kushtohet ekspozitës së parë dhe kjo na lejon të ekspozojmë realisht, në disa raste, më shumë vepra dhe në raste të tjera t'u japim më shumë hapësirë veprave që po paraqesim”, ka thënë LaGamma në konferencën njëorëshe për shtyp.
Koleksioni i Rockefeller është zgjeruar dhe rritur ndjeshëm nëpërmjet blerjeve, duke rezultuar në një ndarje në Artet e Oqeanisë (2 mijë e 800 eksponate), Artet e Afrikës (3 mijë eksponate), dhe Artet e Amerikës Antike (7 mijë eksponate).
“Natyra e koleksionit ka ndryshuar me të vërtetë që kur mbërriti këtu”, ka thënë LaGamma. “Mendonim se kishte ardhur koha të rimendonim prezantimin tonë, si dhe infrastrukturën— infrastruktura fizike e këtij seksioni të ndërtesës kishte nevojë për një ngritje të rëndësishme. Ishte një martesë me nevojë fizike dhe gjithashtu një rimendim konceptual”.
Procesi shumëvjeçar i rinovimit të Rockefeller Wing nënkuptonte shikimin e punimeve në çdo koleksion dhe përcaktimin se cilat hapësira do të funksiononin më mirë, veçanërisht për sa i përket ekspozimit të dritës.
“Rockefeller Wing” është një lloj ansambli galerish brenda muzeut “Met” për artin afrikan sub-saharian, artin e Amerikës antike dhe artin e Oqeanisë.
"Vërtetë kishte të bënte me shkallën e artit dhe atë që mund të merrte dritë dhe çfarë nuk mundej, si dhe një lloj personalizimi i ndarjes”, ka thënë LaGamma.
Një nga mënyrat se si galeria u rimodelua ishte nëpërmjet krijimit të hapësirave të dallueshme “brenda zarfit hapësinor”, me një hapësirë kryesore që të kujtonte qëllimisht format e brendshme të një katedraleje. “Keni të gjitha këto kapela anësore që do të ofrojnë kapituj të ndryshëm në historinë e artit subsaharian afrikan”, ka thënë LaGamma gjatë konferencës.
Kur Nelson Rockefeller fillimisht mblodhi sondazhin e tij për artin afrikan, u përqendrua në skulpturën figurative dhe në maska.
“Nëse jeni të angazhuar me rajonin si fushë, e kuptoni se tekstilet janë po aq të rëndësishme, kështu që kemi bërë mbledhje masive të tekstileve dhe qeramikës, si dhe llojeve të tjera të arteve dekorative për një perspektivë më të balancuar”, ka thënë LaGamma, duke theksuar se një e treta e veprave të ekspozuara në galeritë e rihapura të Afrikës do të jenë të reja dhe të ekspozuara për herë të parë.
“Në këto galeri të reja do të ketë vazhdimisht përzgjedhje të mediumeve të ndryshme të cilat nuk i keni parë më parë”, ka thënë ajo.
Atyre do t’u bashkohet më shumë informacion rreth artistëve, duk përfshirë detaje nga ditari dhe shënimet e vetë Michael Rockefeller.
“Ai ka marrë portrete dhe portrete fotografike të artistëve me veprat e tyre dhe ka regjistruar emrat e tyre dhe shpjegim rreth kuptimit të ikonografisë dhe motiveve specifike”, ka thënë kuratorja e Artit Oqeanik, Maia Nuku, duke theksuar se një film i shkurtër do të tregojë histori rreth arkivit nga vetë Michael Rockefeller duke përshkruar se si u mblodh koleksioni dhe udhëtoi për në New York.
Muri i pjerrët dhe me glazurë prej xhami i “Rockefeller wing” përballë “Central Park” ishte mbyllur për shumicën e viteve prej kur ishte hapur për publikun për shkak të drejtimit të saj nga pozita jugore.
“Drita ishte shumë e ashpër për ndërfaqen me koleksionet e ndjeshme ndaj dritës që ishin pozicionuar në shtegun e saj”, ka thënë LaGamma.
“Ne kishim kondensim, te të gjitha llojet e çështjeve nga brenda, dhe pastaj humbje të madhe energjie nga jashtë, sepse po përballej me jugun”, ka shtuar Brett Gaillard, kryesues i planifikimit të kapitalit të muzeut.
Pas një analize të energjisë, dy dëgjimeve publike, pesë bordeve komunitare, shumë talljeve dhe studimeve materiale, muzeu bëri një zëvendësim të plotë dhe të ngjeshur me tre xhama të murit origjinal. Zëvendësimi përfshinte fritin e shpendëve—një bojë qeramike e aplikuar në xham duke e bërë atë më të sigurt për zogjtë - një kriter që tani kërkohet nga Kodi i Ndërtimit i Qytetit të New Yorkut. “Ne patëm një të besuar që na tha, ‘duhet ta bëni këtë’”, ka thënë Gaillard në konferencë.
Do të ketë gjithashtu panele që shpërndajnë dritën, të vendosura përpara murit dhe verbëri të kontrolluara në mënyrë digjitale për të ndihmuar në menaxhimin e ekspozimit të dritës.
Në përgjithësi, ridizajnimi i “Rockefeller Wing”, sipas LaGamma, ka të bëjë me mënyrën se si Muzeu Metropolitan i Artit mund të ofrojë një përvojë më të mirë kuratoriale për vizitorët, të përmirësojë integritetin strukturor të muzeut dhe efikasitetin e energjisë, si dhe të integrojë strategjikisht zonën në pjesën tjetër të institucionit pavarësisht kufizimeve të shumta.
“Institucionet duhet të jetojnë me vendimet që janë marrë nga brezat e mëparshëm, kështu që ne nuk kemi fleksibilitetin për të lëvizur artin afrikan për ta vënë atë ngjitur me krahun egjiptian. Ne mund të jemi më të qëllimshëm lidhur me mesazhet që ne u japim vizitorëve tanë se kjo është një trashëgimi, se këto tri koleksione janë krah për krah dhe ne po përpiqemi të theksojmë me të vërtetë një vështrim të jashtëm dhe jo vetëm një të brendshëm”, ka thënë LaGamma.
