-
Përktheu:
Blerta Haxhiu
- 22 qershor 2024 12:15
- Shpërndaje në:
Të shtrira në diell, në kufirin Izrael-Gaza, vetëm disa kilometra larg familjeve palestineze të uritura, ka qindra paleta ushqimore – nga pakot me oriz e deri te plot tufa me banane.
Edhe pse gjatë javës së kaluar ushtria izraelite ka vëzhguar procesin gjatë një pauze në luftimet në një pjesë kyçe të rrugës pak përtej pikës kryesore të kalimit Kerem Shalom, agjencitë humanitare thonë se ata janë ende duke luftuar për të marrë ndihma jetike në Gazën jugore.
Ata fajësojnë paligjshmërinë në rritje se e bëjnë shumë të rrezikshme marrjen dhe lëvizjen e mallrave.
“Plaçkitja është bërë mjaft e zakonshme”, thotë Georgios Petropoulos, kreu i Zyrës së OKB-së për Koordinimin e Çështjeve Humanitare (OCHA) në Gaza. Ai vlerëson se të martën e kaluar, tre të katërtat e mallrave në kamionët që hynin nga vendkalimi janë vjedhur.
Zyrtarët e OKB-së thonë se automjetet sulmohen dhe ndalohen sistematikisht nga bandat e armatosura, veçanërisht ato të kontrabandës së cigareve, të cilat shiten në tregun e zi në Gaza për shuma të mëdha. Kamionët që sjellin karburant në Gaza janë gjithashtu në shënjestër kohët e fundit, raporton BBC.
Teksa ofensiva ushtarake e Izraelit e ka larguar qeverinë e Hamasit të Gazës, nuk ka asnjë plan se si të mbushet vakumi i pushtetit. Kanë mbetur pak oficerë policie që punojnë në territorin palestinez.
“Tani duhet të merren vendime kuptimplote se çfarë do të bëjmë për rendin civil në Gaza dhe kush do të kujdeset për ta ofruar atë”, thotë Petropoulos.
Në një turne mediatik në Kerem Shalom, organi ushtarak izraelit përgjegjës për operimin e kalimeve, Cogat, u tha gazetarëve se nuk vendosi asnjë kufizim në sasinë e ndihmës që mund të shkonte në Gaza.
“Kjo është kryesisht për shkak të faktit se organizatat ndërkombëtare nuk kanë ndërmarrë hapa të mjaftueshëm për ta përmirësuar kapacitetin e tyre të shpërndarjes”, tha zëdhënësi i Cogatit, Shimon Freedman.
Ai akuzoi OKB-në – e cila është furnizuesi kryesor i ndihmës në Gaza – se ka kamionë të pamjaftueshëm, si dhe për nevojën për të rritur fuqinë punëtore, për të zgjatur orarin e punës, për të rritur kujdesin dhe për të ndërmarrë hapa të tjerë logjistikë dhe organizativë.
Gjatë luftës, Izraeli ka rritur kritikat e tij ndaj agjencive të ndihmës pasi Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë ka nxjerrë dy herë masa të përkohshme, duke e urdhëruar atë të mundësojë ndihmën humanitare për Gazën. Këto erdhën si rezultat i rastit të Afrikës së Jugut që pretendonte se Izraeli po shkelte Konventën e Gjenocidit të vitit 1948, një akuzë që e mohon me forcë.
OKB-ja dhe grupet e ndihmës hedhin poshtë pretendimet se ata kanë staf të pamjaftueshëm ose joefikas, duke vënë në dukje vështirësitë e veprimit në një zonë lufte aktive. Ata thonë se bombardimet izraelite kanë dëmtuar infrastrukturën e tyre dhe kanë zvogëluar kapacitetin e tyre.
“Ne kemi rekrutuar shumë staf të ri dhe qindra vullnetarë për të shpërndarë ndihma. Ne kemi ofruar 28 milionë vakte dhe gjashtë milionë trajtime mjekësore – kështu mund të mbledhim fuqi punëtore së bashku, thotë Sean Carroll, president i Ndihmës Amerikane për Refugjatët në Lindjen e Afërt (Anera).
Por ai thotë se punëtorët e shtuar nuk ndihmojnë kur lufta e bën marrjen e mallrave shumë të rrezikshme, ose rrugët janë të pakalueshme. Kur nuk ka karburant të mjaftueshëm dhe nuk ka mjaft kamionë apo pjesë brenda Gazës.
Anera mirëpriti një angazhim që tha se Cogat kishte bërë këtë javë për të lejuar importimin e më shumë kamionëve në Gaza, duke thënë se tani po bënte fushatë për t’i blerë ato urgjentisht.
Megjithatë, Carroll thotë se një problem i vazhdueshëm mbetet arbitrariteti i rregullave dhe procedurave, të cilat ndryshojnë vazhdimisht kur bëhet fjalë për lëvizjen e mallrave.
Grupet e ndihmës theksojnë sesi sistemi i mbingarkuar i ndihmës në Gaza u prish në maj kur Izraeli filloi pushtimin e tij ushtarak tokësor në qytetin jugor të mbushur me njerëz të Rafahut, duke thënë se kishte në shënjestër batalionet e mbetura të luftëtarëve të Hamasit atje.
Rreth një milion palestinezë, shumica e tyre tashmë të zhvendosur nga luftimet, u detyruan të largoheshin, duke thelluar krizën humanitare. Në të njëjtën kohë, organizatat e ndihmës humbën qasjen në qendrat e rëndësishme të magazinimit dhe shpërndarjes.
