Njerëzit e informuar mirë zbulojnë detaje të reja rreth sistemit çnjerëzor të kontrabandës së diktatorit bjellorus, Alexander Lukashenko, i përbërë nga një rrjet kompanish me rrjet në Siri, Turqi dhe Irak, me transfere sekrete parash dhe përdorimin e ushtarëve si trafikantë
Përpara tij, Mhamad mund të shohë telat me gjemba dhe më pas ushtarët polakë. Fytyrat e tyre janë të mbuluara dhe ata janë të armatosur. Kur Mhamad shikon prapa, mund të shohë ushtarë bjellorusë. Edhe ata janë me maska dhe me armë, përshkruan “Der Spiegel” në një shkrim të gjatë për krizën e refugjatëve në kufirin ndërmjet dy shteteve të Evropës Lindore.
“Sa herë që Mhamad ose fëmijët e tij duhet të futen në pyll, duhet t’i kalojnë burrat që kanë zënë pozicione pas tyre. Mhamad shpjegon përmes telefonit se bjellorusët u japin atyre pikërisht pesë minuta për ta bërë këtë. "Mos ik," këshillojnë ata. "Ne do t'ju gjejmë!"
Mjerim i madh
Mhamad, një 40-vjeçar i martuar dhe baba i tre fëmijëve, nuk është i interesuar të ikë. Ai dëshiron të vazhdojë. Mhamad u largua nga qyteti i Sulaymaniyah në Irakun verior, duke mbërritur në Minsk me aeroplan nëpërmjet Dubait me familjen e tij me shpresën për të arritur në Bashkimin Evropian dhe për të aplikuar për azil atje - pa pasur nevojë të rrezikojë jetën e tij duke kaluar Mesdheun, për shkruan revista gjermane. Tani ai ka ngecur, i bllokuar në kufirin e jashtëm të BE-së me gruan dhe tre fëmijët e tij. Më i vogli është më pak se dy vjeç.
“Rreth 4.000 refugjatë kanë qëndruar për disa ditë në anën bjelloruse të kufirit pranë fshatit polak Kuźnica. Ata u nisën në këmbë të hënën e kaluar, duke ecur me kilometra përgjatë rrugës M6 drejt BE-së. Ishte një marshim dëshpërimi. Shumë prej tyre janë përpjekur vazhdimisht gjatë javëve të fundit të kalojnë kufirin për në Poloni. Dhe ata thonë se zyrtarët polakë i shtyjnë vazhdimisht - përsëri në duart e forcave të sigurisë bjelloruse. Ata pretendojnë se bjellorusët pastaj marrin plaçkat e tyre dhe i detyrojnë përgjatë gardhit, ose i çojnë në zona të tjera kufitare”, shkruan “Der Spiegel”.
Pamjet nga helikopterët ushtarakë polakë tregojnë kampin në kufi. Ato tregojnë njerëz që kërkojnë strehë në tenda ose në çadra dhe ndezin zjarre për të shmangur të ftohtin. Gjatë natës temperaturat bien nën zero. Mhamad dërgon foto të strehës së tij, të cilën e ndërtoi vetë duke përdorur pjesë metalike, tela, plastikë të gjelbër dhe degë bredhi. Ai thotë se Kryqi i Kuq ka shpërndarë bukë, ujë dhe batanije - por fëmija i tij më i vogël ka nevojë për ushqim për fëmijë.
“Ndërsa Mhamad flet, lidhja vazhdon të shkëputet. Në sfond dëgjohen njoftimet me altoparlantë nga rojet kufitare polake. ‘Vëmendje! Kujdes!’, ‘Kalimi i kufirit është i ligjshëm vetëm në pikat kufitare’. Por, pikëkalimi zyrtar kufitar është mbyllur shumë kohë më parë”, përshkruan ekipi i revistës së Gjermanisë.
“Natën, dritat blu dridhen në të gjithë zonën kufitare. Mhamad vazhdimisht ruan dhe mezi fle. Ai shpreson se njerëzit në gardh do të mbeten të qetë, duke shtuar se disa u përpoqën të çanin vrima në rrethojën kufitare dhe hodhën gurë mbi ushtarët polakë”, shkruan revista.
Rrjet i sofistikuar shtetëror
"Ne nuk kemi nevojë për një luftë këtu - as me polakët dhe as me bjellorusët”, thotë Mhamad. Ushtarët bjellorusë, thotë ai, qëlluan të shtëna paralajmëruese kur refugjatët u përpoqën të ktheheshin në autostradë.
Gjatë disa muajve të fundit, diktatori bjellorus, Alexander Lukashenko, ka transportuar njerëz nga Turqia dhe Lindja e Mesme. Bashkimi Evropian e shikoi për një kohë të gjatë, ndërsa sundimtari në Minsk lëshonte viza turistike për njerëzit që dëshironin të iknin, duke zgjeruar kështu rrugën e re për në Perëndim. Fillimisht, bjellorusët i çuan drejt Lituanisë, por tani ata po dërgohen në kufirin polak.
“Duket se Lukashenko po hakmerret kundër BE-së dhe sanksioneve të ashpra të vendosura kundër regjimit të tij pas uljes së detyruar të një avioni pasagjerësh Ryanair në maj. Dhe refugjatët janë mjeti i përsosur. Nuk ka asgjë për momentin që krijon një panik më të madh në BE sesa disa mijëra azilkërkues në një pikë kufitare”, vlerëson “Der Spiegel”.
Në dëshirën e tij për të rritur presionin mbi Evropën, Lukashenko ka krijuar një sistem të turpshëm që tani shtrihet deri në Siri, Irak dhe Turqi. Një ekip gazetarësh të “Der Spiegelit” kaloi disa javë duke raportuar në Minsk, Stamboll dhe përgjatë kufirit polak. Gazetarët vlerësuan të dhënat e fluturimit dhe dokumentet e vizave, intervistuan kontrabandistë dhe ndërmjetës që sjellin emigrantë në Bjellorusi për regjimin. Hulumtimi i tyre zbulon një sistem kontrabande kundër të cilit BE-ja nuk ka gjetur ende një zgjidhje. Çdo ditë, qindra njerëz zbarkojnë në aeroportin në Minsk; çdo ditë e më shumë njerëz shtyjnë drejt kufirit.
“Gjatë rrugës për në Gjermani, Halabi duhet të shmangë policinë federale gjermane. Tetë njësi patrullojnë kufirin gjerman me Poloninë dhe i kushtojnë vëmendje të veçantë kamionçinave. Ata kanë arritur të arrestojnë deri tani disa qindra kontrabandistë të qenieve njerëzore. Halabi ka një shok me makinë përpara për ta paralajmëruar për kontrolle ose bllokime rrugësh”, përshkruan ekipi i revistës gjermane.
Halabi paguhet vetëm pasi të ketë sjellë emigrantët në destinacionet e tyre. Më pas i japin një kod me të cilin mund të kërkojë paratë e depozituara në zyrën e sigurimeve në Turqi.
Ky transferim parash është i fundit në një seri të gjatë pagesash. Nëse gjithçka shkon mirë, emigrantët shkëmbejnë kursimet e tyre me mundësinë për të filluar një jetë të re në Gjermani. Por, nëse nuk ndodh, ata e gjejnë veten të bllokuar në kufirin e jashtëm të BE-së, duke luftuar për të mbijetuar.
